"سه گزارش کوتاه درباره ی نوید و نگار" کتابِ آخر جناب مصطفی مستور است که با ادبیاتی و قالبی شبیه کتاب های قبلی شان نگاشته شده است.
این کتاب هم مثل چند اثر قبلی ایشان در طهران اتفاق می افتد و با فرهنگ طهرانی! البته درست تر بود به جای "طهران" می نوشتم تهران صنعتی و دود آلودِ امروز!
مصطفی مستور از متن مردم سخن می گوید. کسی که زندگی را لمس کرده، مشکلاتش را دیده و خیلی ساده، اینقدر ساده که حتی بعضی وقت ها فکرش را نمی کنی، آن را حل می کند؛ آن هم با زبان مردم.
لبِ کلام این کتاب و آن حرفی که پشت کلمات این کتاب است دردِ جامعه ی امروزی است، جدایِ از تهرانی یا هر جایِ دیگری بودن.
نویسنده اسطوره و الگوی آسمانی در داستانش قرار نداده که وقتی داستان گیر کرد بیاید و ماجرا را حل و فصل کند. شخصیت های داستان آدم هایی هستند از جنس خودمان، همان کسانی که در آخر گرفتاری ها را هضم می کنند!
خواندن این کتاب از جنابِ مستور توفیقی بود که در تاریخ 16/4/91 نصیبم شد.
یا حق
